podmiot liryczny zauważa że świat ceni rzeczy które szybko przemijają i uczy że choć można lubić ziemską własność to na pierwszym miejscu powinien być bog
motyw literacki i artystyczny, który wyraża marność życia i ulotność wszystkiego, co materialne. Wskazuje na przemijanie, oraz złudność doczesnych przyjemności. Często pojawia się w kontekście refleksji nad śmiercią i wartością duchowych osiągnięć
