elektrochemia pollub

 0    360 flashcards    blazejdabrowski0
mp3 indir Baskı oynamak kendini kontrol et
 
soru cevap
Najczęściej występujący w przyrodzie izotop uranu ma liczbę masową 235.
öğrenmeye başla
NIE
Najczęściej występujący w przyrodzie izotop uranu ma liczbę masową 238.
öğrenmeye başla
TAK
Wzbogacanie uranu polega na zwiększaniu stosunku izotopu 235 do 238.
öğrenmeye başla
TAK
Wzbogacanie uranu polega na zwiększaniu stosunku izotopu 238 do 235.
öğrenmeye başla
NIE
W wyniku przemiany alfa liczba masowa zmniejsza się o 2.
öğrenmeye başla
NIE
W wyniku przemiany alfa liczba masowa zmniejsza się o 4.
öğrenmeye başla
TAK
W wyniku przemiany alfa liczba atomowa zmniejsza się o 2.
öğrenmeye başla
TAK
W wyniku przemiany alfa liczba atomowa zmniejsza się o 4.
öğrenmeye başla
NIE
W wyniku przemiany beta- liczba masowa nie zmienia się.
öğrenmeye başla
TAK
W wyniku przemiany beta- liczba masowa zwiększa się o 1.
öğrenmeye başla
NIE
W wyniku przemiany beta- zwiększa się o 1
öğrenmeye başla
TAK
W wyniku przemiany beta- liczba atomowa nie zmienia się
öğrenmeye başla
NIE
Stała rozpadu na ogół rośnie ze wzrostem temperatury.
öğrenmeye başla
NIE
Stała rozpadu nie zależy od temperatury.
öğrenmeye başla
TAK
Aktywność promieniotwórcza jest wprost proporcjonalna do okresu półrozpadu.
öğrenmeye başla
NIE
Aktywność promieniotwórcza jest odwrotnie proporcjonalna do okresu półrozpadu.
öğrenmeye başla
TAK
Zawartość produktów rozpadu w rudzie uranu jest wprost proporcjonalna do okresu półrozpadu.
öğrenmeye başla
TAK
Zawartość produktów rozpadu w rudzie uranu jest odwrotnie proporcjonalna do okresu półrozpadu.
öğrenmeye başla
NIE
Aktywność promieniotwórcza rud uranu (w przeliczeniu na gram U) jest wyższa niż czystego uranu.
öğrenmeye başla
TAK
Aktywność promieniotwórcza rud uranu (w przeliczeniu na gram U) jest niższa niż czystego uranu.
öğrenmeye başla
NIE
Końcowym produktem rozpadu naturalnego uranu jest ołów.
öğrenmeye başla
TAK
Końcowym produktem rozpadu naturalnego uranu jest rtęć i bizmut.
öğrenmeye başla
NIE
Większość pierwiastków ma po kilka izotopów trwałych.
öğrenmeye başla
TAK
Większość pierwiastków ma po jednym izotopie trwałym.
öğrenmeye başla
NIE
Tylko nuklidy o liczbie atomowej >40 mogą być promieniotwórcze.
öğrenmeye başla
NIE
Większość naturalnych nuklidów promieniotwórczych to produkty rozpadu U i Th.
öğrenmeye başla
TAK
Wszystkie nuklidy o liczbie atomowej >83 są promieniotwórcze.
öğrenmeye başla
TAK
Nuklidy mające 2, 8, 20, 50 lub 82 protonów są wyjątkowo trwałe.
öğrenmeye başla
TAK
Nuklidy mające 4,9,16,25 lub 36 neutronów są wyjątkowo trwałe.
öğrenmeye başla
NIE
Izotopy różnią się liczbą atomową.
öğrenmeye başla
NIE
Główna liczba kwantowa przyjmuje wartości 1, 2, 3.......
öğrenmeye başla
TAK
Główna liczba kwantowa przyjmuje wartości 0, 1, 2, 3........
öğrenmeye başla
NIE
Poboczna liczba kwantowa może być równa głównej liczbie kwantowej.
öğrenmeye başla
NIE
Poboczna liczba kwantowa nie może być równa głównej liczbie kwantowej.
öğrenmeye başla
TAK
Poboczna liczba kwantowa może przyjmować wartości ujemne.
öğrenmeye başla
NIE
Poboczna liczba kwantowa nie może przyjmować wartości ujemnych.
öğrenmeye başla
TAK
Magnetyczna liczba kwantowa nie może przyjmować wartości ujemnych.
öğrenmeye başla
NIE
Magnetyczna liczba kwantowa może przyjmować wartości ujemne.
öğrenmeye başla
TAK
Zakaz Pauliego dotyczy tylko atomu wodoru.
öğrenmeye başla
NIE
Zakaz Pauliego dotyczy układów wieloelektronowych.
öğrenmeye başla
TAK
Na kolejnych powłokach może się znajdować maksymalnie 2, 8, 18, 32 elektronów.
öğrenmeye başla
TAK
Na kolejnych powłokach może się znajdować maksymalnie 2, 8, 16, 32 elektronów.
öğrenmeye başla
NIE
Podpowłoki zapełniają się w kolejności ...3d 4s...
öğrenmeye başla
NIE
Podpowłoki zapełniają się w kolejności ...4s 3d...
öğrenmeye başla
TAK
Pierwiastki bloku s należą do 1 i 2 grupy.
öğrenmeye başla
TAK
Pierwiastki bloku s należą do 1 i 18 grupy.
öğrenmeye başla
NIE
Pierwiastki bloku p należą do grup 3-8.
öğrenmeye başla
NIE
Pierwiastki bloku p należą do grup 13-18
öğrenmeye başla
TAK
Pierwiastki bloku d należą do grup 3-12.
=
öğrenmeye başla
TAK
Pierwiastki bloku d są umieszczone poza układem okresowym (lantanowce i aktynowce).
öğrenmeye başla
NIE
Pierwiastki o konfiguracji ns² to typowe metale.
öğrenmeye başla
TAK
Pierwiastki o konfiguracji ns² to typowe niemetale.
öğrenmeye başla
NIE
Pierwiastki o konfiguracji ns²p6 to typowe niemetale.
öğrenmeye başla
TAK
Pierwiastki o konfiguracji ns²p6 to typowe metale.
öğrenmeye başla
NIE
Pierwiastki o konfiguracji ns2p5 są aktywne chemicznie.
öğrenmeye başla
TAK
Pierwiastki o konfiguracji ns2p5 są bierne chemicznie.
öğrenmeye başla
NIE
Pierwiastki o konfiguracji ns2p5 mają w stanie podstawowym 1 niesparowany elektron.
öğrenmeye başla
TAK
Pierwiastki o konfiguracji ns2p5 mają w stanie podstawowym 5 niesparowanych elektronów.
öğrenmeye başla
NIE
Pierwiastki należące do jednej grupy mają zbliżone właściwości chemiczne.
öğrenmeye başla
TAK
Pierwiastki należące do jednego okresu mają zbliżone właściwości chemiczne.
öğrenmeye başla
NIE
Wiązanie jonowe polega na utworzeniu wspólnej pary elektronów.
öğrenmeye başla
NIE
Wiązanie atomowe polega na utworzeniu wspólnej pary elektronów.
öğrenmeye başla
TAK
Wiązanie atomowe może się tworzyć między atomami tego samego pierwiastka.
öğrenmeye başla
TAK
Wiązanie koordynacyjne może się tworzyć między atomami tego samego pierwiastka.
öğrenmeye başla
NIE
Wiązanie metaliczne powstaje między atomami nieznacznie różniącymi się elektroujemnością.
öğrenmeye başla
TAK
Wiązanie metaliczne powstaje między atomami znacznie różniącymi się elektroujemnością.
öğrenmeye başla
NIE
Wiązanie koordynacyjne jest szczególnym przypadkiem wiązania jonowego.
öğrenmeye başla
NIE
Wiązanie wodorowe jest szczególnym przypadkiem wiązania koordynacyjnego.
öğrenmeye başla
TAK
Wiązanie podwójne jest krótsze od pojedynczego.
öğrenmeye başla
TAK
Wiązanie podwójne jest dłuższe od pojedynczego.
öğrenmeye başla
NIE
Wiązanie potrójne jest silniejsze od podwójnego.
öğrenmeye başla
TAK
Wiązanie podwójne jest silniejsze od potrójnego.
öğrenmeye başla
NIE
Kryształy jonowe przewodzą prąd w stanie stałym.
öğrenmeye başla
NIE
Kryształy jonowe są w temp. pokojowej izolatorami prądu.
öğrenmeye başla
TAK
W cząsteczce etanu występuje hybrydyzacja sp³.
öğrenmeye başla
TAK
W cząsteczce etanu występuje hybrydyzacja sp².
öğrenmeye başla
NIE
W cząsteczce etenu występuje hybrydyzacja sp².
öğrenmeye başla
TAK
W cząsteczce etenu występuje hybrydyzacja sp³.
öğrenmeye başla
NIE
W cząsteczce etynu występuje hybrydyzacja sp³.
öğrenmeye başla
NIE
W cząsteczce etynu występuje hybrydyzacja sp.
öğrenmeye başla
TAK
W cząsteczce wody kąt H-O-H = 90º.
öğrenmeye başla
NIE
W cząsteczce wody kąt H-O-H >100º
öğrenmeye başla
TAK
Cząsteczka metanu jest płaska (atomy H tworzą kwadrat).
öğrenmeye başla
NIE
Cząsteczka metanu ma kształt czworościanu foremnego.
öğrenmeye başla
TAK
Łańcuchy węglowodorów nasyconych mają kształt linii łamanej.
öğrenmeye başla
TAK
Kryształy gazów szlachetnych tworzą się dzięki wiązaniu atomowemu.
öğrenmeye başla
NIE
W krysztale diamentu i grafitu występuje wiązanie atomowe.
öğrenmeye başla
TAK
Wiązanie metaliczne występuje tylko w czystych pierwiastkach.
öğrenmeye başla
NIE
Siły Van der Waalsa są słabsze niż wiązanie jonowe.
öğrenmeye başla
TAK
Kryształy jonowe mają wysokie temp. wrzenia.
öğrenmeye başla
TAK
W NH4Cl występuje wiązanie koordynacyjne
öğrenmeye başla
TAK
W NH3 występuje wiązanie jonowe.
öğrenmeye başla
NIE
W AlCl3 występuje wiązanie jonowe.
öğrenmeye başla
NIE
W AlCl3 występuje wiązanie atomowe spolaryzowane.
öğrenmeye başla
TAK
W SnCl4 występuje wiązanie koordynacyjne
öğrenmeye başla
NIE
W SnCl4 występuje wiązanie atomowe spolaryzowane.
öğrenmeye başla
TAK
W MgCl2 występuje wiązanie jonowe.
öğrenmeye başla
TAK
W MgCl2 występuje wiązanie atomowe spolaryzowane.
öğrenmeye başla
NIE
W CH4 występuje wiązanie atomowe.
öğrenmeye başla
TAK
W CH4 występuje wiązanie jonowe.
öğrenmeye başla
NIE
W SO2 występuje wiązanie jonowe.
öğrenmeye başla
NIE
W SO2 występuje wiązanie atomowe.
öğrenmeye başla
TAK
W Al2O3 występuje wiązanie atomowe.
öğrenmeye başla
NIE
W Al2O3 występuje wiązanie jonowe.
öğrenmeye başla
TAK
C+O2= CO2 to reakcja egzotermiczna.
öğrenmeye başla
TAK
C+O2= CO2 to reakcja endotermiczna
öğrenmeye başla
NIE
CaO+ CO2= CaCO3 to reakcja endotermiczna
öğrenmeye başla
NIE
CaO+ CO2= CaCO3 to reakcja egzotermiczna.
öğrenmeye başla
TAK
n >C=C< = (-C -C-) n to reakcja polikondensacji.
öğrenmeye başla
NIE
n >C=C< = (-C-C-) n to reakcja polimeryzacji
öğrenmeye başla
TAK
Zn+H2SO4 = ZnSO4 +H2 to reakcja syntezy.
öğrenmeye başla
NIE
Zn+H2SO4 = ZnSO4 +H2 to reakcja utleniania i redukcji.
öğrenmeye başla
TAK
BaCl2 +H2SO4 = BaSO4+ 2HCl to reakcja utleniania i redukcji.
öğrenmeye başla
NIE
BaCl2 +H2SO4 = BaSO4+ 2HCl to reakcja podwójnej wymiany.
öğrenmeye başla
TAK
H2O = H2+ ½ O2 to reakcja endotermiczna.
öğrenmeye başla
TAK
H2O = H2+ ½ O2 to reakcja utleniania i redukcji.
öğrenmeye başla
TAK
H2O = H2+ ½ O2 to reakcja egzotermiczna.
öğrenmeye başla
NIE
H2O= H++OH to reakcja egzotermiczna
öğrenmeye başla
NIE
H2O= H++OH to reakcja zobojętniania.
öğrenmeye başla
NIE
NH3+HCl= NH4Cl to reakcja zobojętniania.
öğrenmeye başla
TAK
Wartość stałej równowagi reakcji zależy od T.
öğrenmeye başla
TAK
Wartość stałej równowagi reakcji nie zależy od T.
öğrenmeye başla
NIE
Wartość stałej równowagi reakcji nie zależy od p.
öğrenmeye başla
NIE
Wartość stałej równowagi reakcji zależy od p.
öğrenmeye başla
TAK
Wartość stałej równowagi reakcji zależy od stężeń substratów.
öğrenmeye başla
NIE
Wartość stałej równowagi reakcji nie zależy od stężeń substratów.
öğrenmeye başla
TAK
Wartość stałej równowagi reakcji nie zależy od stężeń produktów.
öğrenmeye başla
TAK
Wartość stałej równowagi reakcji zależy od stężeń produktów.
öğrenmeye başla
NIE
Wartość stałej równowagi reakcji zależy od stężenia katalizatora.
öğrenmeye başla
NIE
Wartość stałej równowagi reakcji nie zależy od stężenia katalizatora.
öğrenmeye başla
TAK
Wartość stałej równowagi reakcji odwracalnej = 1 (z definicji).
öğrenmeye başla
NIE
Wartość stałej równowagi reakcji odwracalnej > 0.
öğrenmeye başla
TAK
Aktywność substancji w roztworze rozcieńczonym = 1 (z definicji).
öğrenmeye başla
NIE
Aktywność substancji w roztworze rozcieńczonym jest równa stężeniu molowemu.
öğrenmeye başla
TAK
Aktywność substancji w roztworze nasyconym = 1 (z definicji).
öğrenmeye başla
NIE
Aktywność rozpuszczalnika = 1 (z definicji).
öğrenmeye başla
TAK
Jeżeli stała równowagi >> 1, to reakcja jest szybka.
öğrenmeye başla
NIE
Jeżeli stała równowagi << 1, to reakcja nie zachodzi samorzutnie.
öğrenmeye başla
TAK
Inhibitor to substancja, która zmniejsza wartość stałej równowagi.
öğrenmeye başla
NIE
W wyrażeniu na iloczyn rozpuszczalności aktywność soli = 1 (z definicji).
öğrenmeye başla
TAK
Rozpuszczalność soli w g/dm³ można obliczyć znając tylko masę cząsteczkową soli.
öğrenmeye başla
NIE
Rozpuszczalność BaSO4 w wodzie jest większa niż w roztworze BaCl2.
öğrenmeye başla
TAK
Rozpuszczalność BaSO4 w wodzie jest mniejsza niż w roztworze BaCl2.
öğrenmeye başla
NIE
Aktywność jonów metalu w roztworze 1 molowym jego chlorku jest mniejsza niż jego stężenie molowe.
öğrenmeye başla
TAK
Aktywność jonów metalu w roztworze 1 molowym jego chlorku jest równa 1.
öğrenmeye başla
NIE
Iloczyn jonowy wody wynosi 14.
öğrenmeye başla
NIE
Iloczyn jonowy wody w roztworze kwaśnym jest mniejszy niż 7.
öğrenmeye başla
TAK
Znając tylko stałą równowagi danej reakcji można obliczyć stałą równowagi reakcji odwrotnej.
öğrenmeye başla
TAK
Jeżeli reakcja1 + reakcja2 = reakcja3 to K1+K2= K3 (Ki=stała równowagi reakcji i).
öğrenmeye başla
NIE
Jeżeli reakcja1 + reakcja2 = reakcja3 to K1*K2= K3 (Ki=stała równowagi reakcji i).
öğrenmeye başla
TAK
Stała szybkości reakcji może być liczbą bezwymiarową.
öğrenmeye başla
NIE
Stała szybkości reakcji nie może być liczbą bezwymiarową.
öğrenmeye başla
TAK
Stała szybkości reakcji zawsze jest liczbą bezwymiarową.
öğrenmeye başla
NIE
Stała szybkości reakcji nie musi być liczbą bezwymiarową.
öğrenmeye başla
TAK
Stała szybkości reakcji jest proporcjonalna do T.
öğrenmeye başla
NIE
Logarytm stałej szybkości reakcji jest proporcjonalny do T.
öğrenmeye başla
NIE
Stała szybkości reakcji odwrotnej jest odwrotnością stałej szybkości danej reakcji.
öğrenmeye başla
NIE
Stałej szybkości reakcji odwrotnej nie da się obliczyć znając tylko stałą szybkości danej reakcji
öğrenmeye başla
TAK.
Szybkość reakcji A+B=C jest zawsze równa k[A][B]
öğrenmeye başla
NIE
Szybkość reakcji A+B=C nie musi być równa k[A][B]
öğrenmeye başla
TAK
Szybkość reakcji A+B=C może być równa k[A]
öğrenmeye başla
TAK
Szybkość reakcji A+B=C nie może być równa k[A].
öğrenmeye başla
NIE
Sumaryczna szybkość reakcji A →B→C jest równa sumie szybkości reakcji pierwszej i drugiej.
öğrenmeye başla
NIE
Sumaryczna szybkość reakcji A →B→C jest równa iloczynowi szybkości reakcji pierwszej i drugiej.
öğrenmeye başla
NIE
Szybkość reakcji mierzymy w mol dm 3s 1
öğrenmeye başla
TAK
Reakcja, której szybkość nie zależy od stężenia reagentów jest zerowego rzędu.
öğrenmeye başla
TAK
Jeżeli reakcja A+B→C jest pierwszego rzędu to jej szybkość = k[A][B]
öğrenmeye başla
NIE
Szybkość reakcji pierwszego rzędu może być równa k ([A][B]) 1/2
öğrenmeye başla
TAK
Szybkość reakcji A+B→C nie może być równa k[A]2
öğrenmeye başla
NIE
Reakcje trzeciego rzędu są rzadkie, a reakcje czwartego rzędu lub wyższego nie występują.
öğrenmeye başla
TAK
Katalizator danej reakcji jest inhibitorem reakcji odwrotnej.
öğrenmeye başla
NIE
Katalizator danej reakcji jest często katalizatorem reakcji odwrotnej.
öğrenmeye başla
TAK
Enzymy są przykładem katalizatorów.
öğrenmeye başla
TAK
Zatrucia katalizatora występują głównie w katalizie homogenicznej.
öğrenmeye başla
NIE
Katalizator nie bierze udziału w reakcji.
öğrenmeye başla
NIE
Kataliza heterogeniczna jest zbyt kosztowna, aby ją stosować w praktyce.
öğrenmeye başla
NIE
Kataliza heterogeniczna stosowana jest do produkcji amoniaku na skalę przemysłową.
öğrenmeye başla
TAK
Złoto katalizuje wszystkie reakcje.
öğrenmeye başla
NIE
Katalizator bierze udział w reakcji, ale nie wchodzi w skład produktów.
öğrenmeye başla
TAK
Szybkość reakcji można zwiększyć naświetlając substraty promieniowaniem o ściśle określonej długości fali.
öğrenmeye başla
TAK
Utleniacz oddaje elektrony.
öğrenmeye başla
NIE
Utleniacz przyjmuje elektrony.
öğrenmeye başla
TAK
Utleniacz zwiększa swój stopień utlenienia.
öğrenmeye başla
NIE
Utleniacz zmniejsza swój stopień utlenienia.
öğrenmeye başla
TAK
Reduktor zmniejsza swój stopień utlenienia.
öğrenmeye başla
NIE
Reduktor zwiększa swój stopień utlenienia.
öğrenmeye başla
TAK
Reduktor oddaje elektrony.
öğrenmeye başla
TAK
Reduktor przyjmuje elektrony.
öğrenmeye başla
NIE
Wszystkie pierwiastki w stanie wolnym są reduktorami.
öğrenmeye başla
NIE
Wszystkie pierwiastki w stanie wolnym mają stopień utlenienia zero.
öğrenmeye başla
TAK
Tlen jest zawsze utleniaczem.
öğrenmeye başla
NIE
Woda utleniona może być utleniaczem lub reduktorem.
öğrenmeye başla
TAK
Jeżeli zachodzi reakcja utleniania, to musi równocześnie zachodzić redukcja.
öğrenmeye başla
TAK
Jeżeli zachodzi reakcja utleniania, to nie może równocześnie zachodzić redukcja.
öğrenmeye başla
NIE
Typowe metale są reduktorami.
öğrenmeye başla
TAK
Typowe metale są utleniaczami.
öğrenmeye başla
NIE
Fluor w związkach ma zawsze stopień utlenienia –1.
öğrenmeye başla
TAK
Tlen w związkach ma zawsze stopień utlenienia –2.
öğrenmeye başla
NIE
Wodór w związkach ma zawsze stopień utlenienia +1.
öğrenmeye başla
NIE
Wodór w związkach z niemetalami ma stopień utlenienia +1.
öğrenmeye başla
TAK
Kwasy nieutleniające nie roztwarzają metali.
öğrenmeye başla
NIE
Kwasy nieutleniające nie roztwarzają metali szlachetnych.
öğrenmeye başla
TAK
Kwasy utleniające w reakcjach z metalami wydzielają wodór jako jedyny produkt gazowy.
öğrenmeye başla
NIE
Kwasy utleniające w reakcjach z metalami wydzielają inne produkty gazowe niż wodór.
öğrenmeye başla
TAK
Metale szlachetne są silnymi utleniaczami.
öğrenmeye başla
NIE
Kationy metali szlachetnych są silnymi utleniaczami.
öğrenmeye başla
TAK
Chrom (VI) i mangan (VII) w środowisku kwaśnym są utleniaczami.
öğrenmeye başla
TAK
Jon chromianowy (III) w środowisku zasadowym jest silnym utleniaczem.
öğrenmeye başla
NIE
W reakcji NH4+ + NO2 = H2O + N2 azot jest równocześnie utleniaczem i reduktorem.
öğrenmeye başla
TAK
W reakcji H2O2= H2O + ½ O2 wodór zmienia swój stopień utlenienia.
öğrenmeye başla
NIE
Elektroliza zachodzi pod wpływem prądu.
öğrenmeye başla
TAK
Elektroliza zachodzi samorzutnie pod wpływem rozpuszczalnika.
öğrenmeye başla
NIE
Dysocjacja elektrolityczna zachodzi samorzutnie pod wpływem rozpuszczalnika.
öğrenmeye başla
TAK
Dysocjacja elektrolityczna zachodzi pod wpływem prądu.
öğrenmeye başla
NIE
Na anodzie zachodzi utlenianie.
öğrenmeye başla
TAK
Na anodzie zachodzi redukcja.
öğrenmeye başla
NIE
Na katodzie zachodzi redukcja.
öğrenmeye başla
TAK
Na katodzie zachodzi utlenianie.
öğrenmeye başla
NIE
W ogniwie stężeniowym katodą jest półogniwo o wyższym stężeniu.
öğrenmeye başla
TAK
W ogniwie stężeniowym katodą jest półogniwo o niższym stężeniu.
öğrenmeye başla
NIE
W ogniwie złożonym z dwóch elektrod normalnych anodą jest metal o wyższym potencjale normalnym.
öğrenmeye başla
NIE
W ogniwie złożonym z dwóch elektrod normalnych anodą jest metal o niższym potencjale normalnym.
öğrenmeye başla
TAK
Potencjał elektrody chlorosrebrowej jest tym wyższy im wyższe stężenie KCl.
öğrenmeye başla
NIE
Potencjał elektrody chlorosrebrowej jest tym niższy im wyższe stężenie KCl.
öğrenmeye başla
TAK
Ogniwa stężeniowe mają szerokie zastosowanie praktyczne.
öğrenmeye başla
NIE
Okno elektrochemiczne wody ma szerokość 1,23 V.
öğrenmeye başla
TAK
W akumulatorze ołowiowym wykorzystuje się duże nadnapięcie wydzielania wodoru na ołowiu.
öğrenmeye başla
TAK
W akumulatorze ołowiowym gęstość elektrolitu rośnie w miarę rozładowania.
öğrenmeye başla
NIE
W akumulatorze ołowiowym gęstość elektrolitu maleje w miarę rozładowania.
öğrenmeye başla
TAK
Akumulator ołowiowy ma stałą SEM niezależnie od stopnia naładowania.
öğrenmeye başla
NIE
W akumulatorze ołowiowym SEM spada w miarę rozładowania.
öğrenmeye başla
TAK
PbO2 + Pb + 2H2SO4→2PbSO4+ 2H2O to sumaryczna reakcja zachodząca przy ładowaniu
öğrenmeye başla
NIE.
PbO2 + Pb + 2H2SO4→2PbSO4+ 2H2O to sumaryczna reakcja zachodząca przy rozładowaniu.
öğrenmeye başla
TAK
E=E0+ 59mV * log[Cu2+] – tylko w temperaturze 25°C.
öğrenmeye başla
NIE
E=E0+ 59mV * log[Cu2+] – w dowolnej temperaturze.
öğrenmeye başla
NIE
E=E0 + 59mV * log[Ag+] – tylko w temperaturze 25°C.
öğrenmeye başla
TAK
E=E0 + 59mV * ln[Ag+] – tylko w temperaturze 25°C.
öğrenmeye başla
NIE
Wysoki potencjał normalny oznacza, że mamy do czynienia z silnym utleniaczem i słabym reduktorem.
öğrenmeye başla
TAK
Niski potencjał normalny oznacza, że mamy do czynienia ze słabym utleniaczem i silnym reduktorem.
öğrenmeye başla
TAK
Potencjał normalny jest równy energii Gibbsa reakcji redukcji.
öğrenmeye başla
NIE
Prężność pary nad małą kroplą jest większa niż nad płaską powierzchnią.
öğrenmeye başla
TAK
Prężność pary nad małą kroplą jest mniejsza niż nad płaską powierzchnią.
öğrenmeye başla
NIE
Rozpuszczalność małych kryształów jest większa niż dużych.
öğrenmeye başla
TAK
Rozpuszczalność małych kryształów jest mniejsza niż dużych.
öğrenmeye başla
NIE
Poziom cieczy w kapilarze jest wyższy niż w naczyniu, do którego ją zanurzono.
öğrenmeye başla
NIE
Poziom cieczy w kapilarze jest niższy niż w naczyniu, do którego ją zanurzono.
öğrenmeye başla
NIE
Substancje zwiększające napięcie powierzchniowe wykazują ujemną adsorpcję.
öğrenmeye başla
TAK
Substancje zmniejszające napięcie powierzchniowe wykazują dodatnią adsorpcję.
öğrenmeye başla
TAK
Mydła tworzą z jonami Ca2+ trudno rozpuszczalny osad.
öğrenmeye başla
TAK
Dla kropli o promieniu >10 10 m zmiana prężności pary spowodowana krzywizną jest nieznaczna.
öğrenmeye başla
NIE
Dla kropli o promieniu >10 7 m zmiana prężności pary spowodowana krzywizną jest nieznaczna.
=
öğrenmeye başla
TAK
Napięcie powierzchniowe to siła działająca na jednostkę powierzchni.
öğrenmeye başla
NIE
Napięcie powierzchniowe to siła działająca na jednostkę długości.
öğrenmeye başla
TAK
Napięcie powierzchniowe to energia przypadająca na jednostkę długości.
öğrenmeye başla
NIE
Koloidalny AgI ulega samorzutnie agregacji.
öğrenmeye başla
TAK
Koloidalny AgI nie ulega samorzutnie agregacji.
öğrenmeye başla
NIE
Koagulacja koloidów liofobowych jest szybka, gdy potencjał elektrokinetyczny jest wysoki.
öğrenmeye başla
NIE
Koagulacja koloidów liofobowych jest powolna, gdy potencjał elektrokinetyczny jest wysoki.
öğrenmeye başla
TAK
Roztwory koloidalne są nieprzezroczyste.
öğrenmeye başla
NIE
Roztwory koloidalne mogą być przezroczyste.
öğrenmeye başla
TAK
Efekt Tyndalla pozwala odróżnić roztwór rzeczywisty od koloidu.
öğrenmeye başla
TAK
Efekt Tyndalla pozwala odróżnić koloidy liofilowe od liofobowych.
öğrenmeye başla
NIE
W micelach łańcuchy węglowodorowe skierowane są na zewnątrz.
öğrenmeye başla
NIE
W micelach łańcuchy węglowodorowe skierowane są do wewnątrz.
öğrenmeye başla
TAK
Maksimum elektrokapilarne rtęci odpowiada zerowemu ładunkowi powierzchni.
öğrenmeye başla
TAK
Maksimum elektrokapilarne rtęci odpowiada maksymalnemu ładunkowi powierzchni.
öğrenmeye başla
NIE
Maksimum elektrokapilarne rtęci odpowiada maksimum napięcia powierzchniowego.
öğrenmeye başla
TAK
Potencjał maksimum elektrokapilarnego rtęci nie zależy od rodzaju elektrolitu.
öğrenmeye başla
NIE
Potencjał maksimum elektrokapilarnego rtęci zależy od rodzaju elektrolitu.
öğrenmeye başla
TAK
Środki powierzchniowo czynne to estry gliceryny i wyższych kwasów tłuszczowych.
öğrenmeye başla
NIE
Pomiar pH za pomocą elektrody wodorowej jest dokładny, ale niezbyt praktyczny.
öğrenmeye başla
TAK
Pomiar pH za pomocą elektrody wodorowej jest praktyczny, ale niezbyt dokładny.
öğrenmeye başla
NIE
Pomiar pH za pomocą papierków wskaźnikowych jest praktyczny, ale niezbyt dokładny.
öğrenmeye başla
TAK
Pomiar pH za pomocą papierków wskaźnikowych jest dokładny, ale niezbyt praktyczny.
öğrenmeye başla
NIE
Potencjał elektrody szklanej jest liniową funkcją pH.
öğrenmeye başla
TAK
Logarytm potencjału elektrody szklanej jest liniową funkcją pH.
öğrenmeye başla
NIE
pH roztworu NaOH o stężeniu 10 5 mol/dm³ ≈9
öğrenmeye başla
TAK
pH roztworu NaOH o stężeniu 10 5 mol/dm³ ≈5.
öğrenmeye başla
NIE
pH roztworu kwasu octowego o stężeniu 10 8 mol/dm³<7.
öğrenmeye başla
TAK
pH roztworu kwasu octowego o stężeniu 10 8 mol/dm³>7.
öğrenmeye başla
NIE
pH roztworu amoniaku o stężeniu 10 8 mol/dm³>7.
öğrenmeye başla
TAK
pH roztworu amoniaku o stężeniu 10 8 mol/dm³<7.
öğrenmeye başla
NIE
pH roztworu kwasu rośnie w miarę rozcieńczania.
öğrenmeye başla
TAK
pH roztworu zasady rośnie w miarę rozcieńczania.
öğrenmeye başla
NIE
pH roztworu kwasu maleje w miarę rozcieńczania.
öğrenmeye başla
NIE
pH roztworu zasady maleje w miarę rozcieńczania.
öğrenmeye başla
TAK
pH roztworu NaCl rośnie w miarę rozcieńczania.
öğrenmeye başla
NIE
pH roztworu NaCl nie zmienia się przy rozcieńczaniu.
öğrenmeye başla
TAK
pH roztworu NaCN nie zmienia się przy rozcieńczaniu.
öğrenmeye başla
NIE
pH roztworu NaCN maleje przy rozcieńczaniu.
öğrenmeye başla
TAK
pH roztworu NH4Cl maleje przy rozcieńczaniu.
öğrenmeye başla
NIE
pH roztworu NH4Cl rośnie przy rozcieńczaniu.
öğrenmeye başla
TAK
Dodajemy NaOH do roztworu HCl. pH rośnie najpierw powoli, potem szybko, potem znów powoli.
öğrenmeye başla
TAK
Dodajemy NaOH do roztworu kwasu octowego. pH rośnie najpierw powoli, potem szybko, potem znów powoli.
öğrenmeye başla
NIE
Dodajemy NaOH do roztworu kwasu octowego. pH rośnie, potem jest prawie stałe, potem znów rośnie.
öğrenmeye başla
TAK
Dodajemy NaOH do roztworu HCl. pH rośnie, potem jest prawie stałe, potem znów rośnie.
öğrenmeye başla
NIE
Zmieszano roztwory o pH 2 i o pH 3 w stosunku 1:1. pH otrzymanego roztworu wynosi ok. 5.
öğrenmeye başla
NIE
Zmieszano roztwory o pH 2 i o pH 3 w stosunku 1:1. pH otrzymanego roztworu <3.
öğrenmeye başla
TAK
Stężenie jonów OH w 1 molowym HCl wynosi ok. 10 7 mol/dm³.
öğrenmeye başla
NIE
Stężenie jonów OH w 1 molowym HCl wynosi ok. 10 14 mol/dm³.
öğrenmeye başla
TAK
Dodatek mocnego kwasu nie wpływa na stałą dysocjacji słabego kwasu.
öğrenmeye başla
TAK
Dodatek mocnego kwasu nie wpływa na stopień dysocjacji słabego kwasu.
öğrenmeye başla
NIE
Dodatek mocnego kwasu zmniejsza stopień dysocjacji słabego kwasu.
öğrenmeye başla
TAK
Dodatek mocnego kwasu zmniejsza stałą dysocjacji słabego kwasu.
öğrenmeye başla
NIE
Dodatek octanu sodowego zmniejsza stopień dysocjacji kwasu octowego.
öğrenmeye başla
TAK
Dodatek octanu sodowego zwiększa stopień dysocjacji kwasu octowego.
öğrenmeye başla
NIE
Dodatek chlorku amonu zwiększa stopień dysocjacji amoniaku.
öğrenmeye başla
NIE
Dodatek chlorku amonu zmniejsza stopień dysocjacji amoniaku.
öğrenmeye başla
TAK
Wyrażenie =(K/c)1/2 jest prawdziwe, gdy c>>K.
öğrenmeye başla
TAK
Wyrażenie =(K/c)1/2 jest prawdziwe dla roztworów rozcieńczonych.
öğrenmeye başla
NIE
AgCl roztwarza się w amoniaku, ponieważ amoniak ulega hydrolizie.
öğrenmeye başla
NIE
AgCl roztwarza się w amoniaku, ponieważ Ag tworzy trwały kompleks z NH3.
öğrenmeye başla
TAK
W roztworze K3[Fe(CN)6] stężenie jonów CN¯ jest dwa razy wyższe niż stężenie jonów K+.
öğrenmeye başla
NIE
W roztworze K3[Fe(CN)6] stężenie jonów CN¯ jest tysiące razy niższe niż stężenie jonów K+.
öğrenmeye başla
TAK
W roztworze K3[Fe(CN)6] stężenie jonów Fe3+ jest 3 razy niższe niż stężenie jonów K+.
öğrenmeye başla
NIE
W roztworze K3[Fe(CN)6] stężenie jonów Fe3+ jest tysiące razy niższe niż stężenie jonów K+.
öğrenmeye başla
TAK
Dodając KOH do roztworu K3[Fe(CN)6] otrzymujemy osad Fe (OH)3.
öğrenmeye başla
NIE
Dodając KOH do roztworu K3[Fe(CN)6] nie otrzymamy żadnego osadu.
öğrenmeye başla
TAK
Złoto łatwo przechodzi do roztworu w obecności cyjanków, ponieważ powstaje trwały kompleks.
öğrenmeye başla
TAK
Złoto łatwo przechodzi do roztworu w obecności cyjanków, ponieważ cyjanki są silnymi utleniaczami.
öğrenmeye başla
NIE
W związkach kompleksowych często występuje izomeria.
öğrenmeye başla
TAK
Liczba koordynacyjna jonu centralnego jest zawsze równa jego wartościowości.
öğrenmeye başla
NIE
Liczba koordynacyjna jest charakterystyczna dla danego jonu centralnego.
öğrenmeye başla
TAK
Liczba koordynacyjna jest charakterystyczna dla danego ligandu.
öğrenmeye başla
NIE
Kompleksy chelatowe są nierozpuszczalne w wodzie.
öğrenmeye başla
NIE
W kompleksach chelatowych jon centralny i ligandy występują zawsze w stosunku molowym 1:1.
öğrenmeye başla
NIE
EDTA jest przykładem związku organicznego tworzącego kompleksy chelatowe z wieloma metalami.
öğrenmeye başla
TAK
Metale grup 3 12 wykazują większą skłonność do tworzenia związków kompleksowych niż metale grup 1 i 2.
öğrenmeye başla
TAK
Ligandy mogą być anionami lub obojętnymi cząsteczkami posiadającymi niewiążące pary elektronowe.
öğrenmeye başla
TAK
Związki kompleksowe występują tylko w roztworach
öğrenmeye başla
NIE
Ni na Fe to przykład powłoki katodowej.
öğrenmeye başla
TAK
Ni na Fe to przykład powłoki anodowej.
öğrenmeye başla
NIE
Zn na Fe to przykład powłoki anodowej.
öğrenmeye başla
TAK
Zn na Fe to przykład powłoki katodowej.
öğrenmeye başla
NIE
Powłoki katodowe chronią żelazo przed korozją tylko, gdy są szczelne.
öğrenmeye başla
TAK
Powłoki anodowe chronią żelazo przed korozją tylko, gdy są szczelne.
öğrenmeye başla
NIE
Ochrona katodowa może być stosowana dla wszystkich metali.
öğrenmeye başla
TAK
Ochrona anodowa może być stosowana dla wszystkich metali.
öğrenmeye başla
NIE
Ochrona anodowa może być stosowana tylko dla metali ulegających pasywacji.
öğrenmeye başla
TAK
Ochrona katodowa może być stosowana tylko dla metali ulegających pasywacji.
öğrenmeye başla
NIE
Cu i Fe to przykłady metali, które swoją odporność na korozję zawdzięczają głównie pasywacji.
öğrenmeye başla
NIE
Al i Ti to przykłady metali, które swoją odporność na korozję zawdzięczają głównie pasywacji.
öğrenmeye başla
TAK
Al i Zn to przykłady metali, które wytrzymują kontakt z wilgotnym środowiskiem bez względu na pH.
öğrenmeye başla
NIE
Sn i Ti to przykłady metali, które wytrzymują kontakt z wilgotnym środowiskiem bez względu na pH.
öğrenmeye başla
TAK
Stalowy kocioł połączono z anodą magnezową to przykład ochorny katodowej
öğrenmeye başla
TAK
Stalowy kocioł połączono z anodą magnezową to przykład ochrony anodowej
öğrenmeye başla
NIE
Praktyczna odporność na korozję zależy od miejsca w szeregu napięciowym metali bez wyjątków.
öğrenmeye başla
NIE
Praktyczna odporność na korozję zależy od miejsca w szeregu napięciowym metali z wieloma wyjątkami.
öğrenmeye başla
TAK
Fakt, że reakcja utleniania i redukcji zachodzi w różnych obszarach sprzyja korozji.
öğrenmeye başla
TAK
Fakt, że reakcja utleniania i redukcji zachodzi w różnych obszarach nie sprzyja korozji.
öğrenmeye başla
NIE
Im bardziej szlachetny metal powłoki tym skuteczniej chroni przed korozją.
öğrenmeye başla
NIE
Metale, których potencjały normalne są dostatecznie niskie mogą reagować z wodą z wydzieleniem wodoru.
öğrenmeye başla
TAK
W tzw. ogniwach niejednakowego napowietrzania korozja zachodzi w obszarze o dobrym dostępie tlenu.
öğrenmeye başla
NIE
W tzw. ogniwach niejednakowego napowietrzania korozja zachodzi w obszarze o złym dostępie tlenu.
öğrenmeye başla
TAK
W obszarach anodowych zachodzi reakcja Fe = Fe 2++2e
öğrenmeye başla
TAK
W obszarach katodowych zachodzi reakcja Fe = Fe 2++2e
öğrenmeye başla
NIE
W obszarach katodowych zachodzi reakcja ½ O2+ H2O+2e= 2OH
öğrenmeye başla
TAK
W obszarach anodowych zachodzi reakcja ½ O2+ H2O+2e= 2OH
öğrenmeye başla
NIE
Farba stosowana do ochrony przed korozją powinna być dobrym przewodnikiem prądu.
öğrenmeye başla
NIE
Farba stosowana do ochrony przed korozją powinna być dobrym izolatorem prądu.
öğrenmeye başla
TAK

Yorum yapmak için giriş yapmalısınız.