soru |
cevap |
öğrenmeye başla
|
|
odmiana fabuły w utworze dramatycznym lub epickim; ciąg działań i przeciwdziałań bohaterów dążących do osiągnięcia określonych celów; główne fazy akcji to: zawiązanie, rozwinięcie i rozwiązanie
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
pojawianie się elementów tekstowych w kolejności niezgodnej z porządkiem czasowym lub logicznym; zakładanie czegoś jeszcze nieistniejącego
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
odejście od głównego tematu narracji i rozwijanie przez pewien czas w jej obrębie jakichś tematów ubocznych
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
zdarzenie lub sytuacja luźno włączone w nadrzędny porządek fabuły i niemające istotnych konsekwencji dla jej całościowego przebiegu; dzięki epizodom możliwe jest nakreślenie tła zdarzeń
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
układ zdarzeń opisanych w dziele epickim lub dramatycznym, składający się na koleje życiowe postaci; każde ze zdarzeń pozostaje w określonych związkach z pozostałymi zdarzeniami oraz z nadrzędną całością
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
najprostszy typ fabuły, którą wypełniają zdarzenia w znacznym stopniu usamodzielnione, nieskładające się na uporządkowane całości wyższego rzędu
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
fabuła o ograniczonej liczbie epizodów; typowa dla noweli i tragedii
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
fabuła typowa dla powieści i przybierająca najbardziej urozmaicone formy; najczęściej wyróżnia się w niej wątek główny i wątki poboczne
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
opowiadanie wydarzeń w powieści odchodzące od porządku chronologicznego, przyjmujące inny układ czasowy
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
budowa świata przedstawionego dzieła, powiązanie i układ współtworzących go motywów oraz ich zespołów; zawsze stanowi w pewnym stopniu realizację schematów kompozycyjnych właściwych całym zbiorom dzieł, należących do danych rodzajów i gatunków literackich
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
kompozycja pozbawiona wyrazistych konturów i proporcji, uzewnętrzniająca fragmentaryczność świata przedstawionego i wieloznaczność powiązań między jego elementami
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
kompozycja, która wyraziście porządkuje świat przedstawiony, akcentuje jego zwartość i skończoność
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
jeden ze sposobów przytaczania słów postaci w utworze narracyjnym: cytowany tekst uzyskuje autonomię i nie jest składniowo podporządkowany tekstowi narracyjnemu
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
jedna z metod przytaczania słów bohatera w tekście narracyjnym; słowa wchodzą w obręb wypowiedzi narratora, ale są przekazem tego, co mówił lub myślał bohater; najczęściej służy przedstawianiu przeżyć bohaterów
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
jeden ze sposobów przytaczania słów postaci w utworze narracyjnym: cytowany tekst jest podporządkowany narracji i stanowi zdanie podrzędne
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
wypowiedź przedstawiająca ciąg minionych zdarzeń ułożonych w jakimś porządku czasowym, postacie w nich uczestniczące oraz okoliczności, w których się rozgrywały; może przyjmować formę opowiadania lub opisu
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
opowiadanie prowadzone z perspektywy narratora wszechwiedzącego, dysponującego nieograniczoną wiedzą o przedstawianych zdarzeniach i mogącego je autorytatywnie oceniać
|
|
|
narracja autorska (trzecioosobowa) öğrenmeye başla
|
|
narracja, w której narrator znajduje się na zewnątrz świata przedstawionego i rozwija o nim relację
|
|
|
narracja pamiętnikarska (pierwszoosobowa) öğrenmeye başla
|
|
narracja, w której narrator opowiada jako „ja” o zdarzeniach z własnego życia i jest równocześnie bohaterem utworu
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
narracja prowadzona w trzeciej osobie, ukazująca wydarzeniach z punktu widzenia jednej lub kilku postaci
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
odmiana podmiotu literackiego; fikcyjna osoba opowiadająca w dziele epickim, podmiot narracji, z której wyłania się świat przedstawiony dzieła: postacie, zdarzenia, miejsca zdarzeń itd.
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
podstawowy składnik narracji (obok opowiadania); ukazuje statyczne elementy świata przedstawionego, czyli tło zdarzeń, wygląd bohaterów itd.
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
zasadnicza forma narracji; wypowiedź przedstawiająca zdarzenie lub ciąg zdarzeń, czyli fabułę; jej główne wyróżniki: forma czasu przeszłego, środki gramatyczne i leksykalne pozwalające podkreślać narastanie w czasie opowiadanych zdarzeń, sposoby uwyraźniania zależności między zdarzeniami
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
celowe opóźnianie relacji o zdarzeniu, na którym koncentruje się ciekawość czytelnika
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
przywoływanie zdarzeń wcześniejszych od danego momentu opowiadanej fabuły, dokonywane w świadomości bohatera lub z jego punktu widzenia
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
zespół okoliczności, w których narrator przedstawia swoją opowieść, wpływających na jej kształt i uzewnętrznionych w toku opowieści
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
ciąg zdarzeń w obrębie fabuły utworu, obejmujący dzieje jednej lub wielu postaci; wyróżnia się wątek główny, wątki uboczne oraz wątki obiegowe (wielokrotnie powracające schematy przebiegu zdarzeń)
|
|
|