mikroekonomia 6-8

1. Użyteczność całkowita to suma satysfakcji, jaką daje konsumentowi posiadanie lub konsumpcja danego dobra.

P

2. Zgodnie z koncepcją przechodniości preferencji, jeżeli konsument woli bardziej sok pomarańczowy niż jabłkowy oraz sok porzeczkowy bardziej iż pomarańczowy, to znaczy, że woli sok porzeczkowy bardziej niż jabłkowy.

P

3. W przypadku, gdy dwa dobra są doskonale komplementarne, to spadek ceny jednego z nich powoduje wzrost popytu na drugie.

P

4. Spadek dochodów nabywców powoduje spadek popytu na wszystkie dobra konsumpcyjne.

F

5. Krańcowa stopa substytucji to miernik substytucji jednego dobra przez drugie dobro, przy założeniu wzrostu użyteczności całkowitej.

F

6. Użyteczność krańcowa jest najniższa wówczas, gdy użyteczność całkowita osiąga maksimum.

F

7. Wraz ze zwiększeniem ilości konsumowanego dobra maleją przyrosty użyteczności całkowitej.

P

8. Linia ograniczenia budżetowego to krzywa charakteryzująca się stałym poziomem zadowolenia.

F

9. Według prawa Engla, w miarę spadku dochodów zmniejsza się procentowy udziałwydatków na żywność w całości wydatków konsumpcyjnych gospodarstwa domowego.

F

10. Efekty substytucyjny i dochodowy zwykle występują oddzielnie.

F

11. Krzywe obojętności mogą się przecinać i jest ich nieskończenie wiele.

F

12. Konsument wybiera spośród dostępnych koszyków dóbr ten, który daje mu maksymalną użyteczność.

P

13. Optimum konsumenta jest wyznaczone przez punkt styczności linii budżetowej i krzywej obojętności.

P

14. Racjonalne działanie konsumenta oznacza, że z przeznaczonych nakładów konsument będzie chciał osiągnąć maksimum efektów lub pożądany efekt osiągnąć przy minimalnych nakładach.

P

15. Celem konsumenta jest osiągnięcie maksymalnego zadowolenia z konsumpcji dóbr w ramach jego ograniczeń obiektywnych, jakimi są preferencje.

F

16. Do ograniczeń subiektywnych konsumenta przy podejmowaniu decyzji o zakupach dóbr konsumpcyjnych zalicza się dochód własny i ceny rynkowe.

F

17. Zmiany dochodów powodują równoległe przesuniecie linii budżetowej w prawo, gdy dochody spadają, a w lewo, gdy dochody rosną.

F

18. Nachylenie linii budżetowej wskazuje relację ceny jednego towaru w stosunku do drugiego.

P

19. Ujemne nachylenie linii budżetowej oznacza, że konsument dysponując określonym dochodem i chcąc zwiększyć konsumpcję jednego dobra musi ograniczyć konsumpcję drugiego dobra.

P

1. Produkt krańcowy określa zmianę wielkości produktu całkowitego spowodowaną dodatkowym jednostkowym nakładem zmiennego czynnika produkcji.

P

2. Izokwanta to krzywa produkcji przy różnych kombinacjach zużycia n-czynników produkcji.

F, Izokwanta przedstawia wszystkie możliwe kombinacje DWÓCH czynników produkcji (pracy i kapitału), których efektem jest ten sam poziom produkcji)

3. Mapa izokwant jest obrazem przedstawiającym przykład rozmieszczenia izokwant w zależności od przyjętego poziomu wielkości produkcji.

P

4. Izokoszta to krzywa jednakowego kosztu zmiennego.

F, Izokoszta to linia, która pokazuje różne kombinacje dwóch czynników produkcji, które może zakupić producent przy danych cenach

5. Mapa izokoszt to obraz graficzny przedstawiający różne poziomy nakładów kapitałowych, jakie przedsiębiorstwo ma do dyspozycji na zakup czynników produkcji.

P

6. Izokoszta położona najbliżej początku układu współrzędnych jest obrazem dwuczynnikowej funkcji produkcji przyjętym dla wysokich nakładów na produkcję.

F, NISKICH nakładów na produkcję

1. Całkowite koszty stałe nie zmieniają się wraz ze zmianą rozmiarów wielkości produkcji.

P

2. Koszt przeciętny to koszt jednostkowy, który wskazuje ile jednostek pieniężnych przypada na wytworzenie jednostki produktu.

P

3. Zysk ekonomiczny jest różnicą między utargiem a wszystkimi kosztami ekonomicznymi, a zatem obejmuje także koszt alternatywny.

P

4. Zysk krańcowy to ostateczny zysk uzyskany z produkcji dobra finalnego.

F

5. Koszt krańcowy to suma kosztów całkowitych związanych z wytworzeniem dodatkowej jednostki produktu.

F

6. Przez długookresowy koszt całkowity rozumie się minimalne koszty wytworzenia różnych wielkości produkcji, przy przyjęciu założenia, że przedsiębiorstwo dostosowało wszystkie czynniki produkcji.

P

7. W krótkim okresie wszystkie koszty produkcji są stałe.

F, W krótkim okresie są koszty stałe i zmienne. WDŁUGIM OKRESIE wszystkie koszty są zmienne.

8. Zysk ekonomiczny jest tym samym co zysk bilansowy.

F

9. Koszt krańcowy zrównuje się z kosztem przeciętnym w punkcie, w którym ten ostatni przyjmuje minimalną wartość.

P

10. Gdy koszt przeciętny maleje, koszt krańcowy jest niższy od przeciętnego.

P

5. Krańcowa stopa substytucji to miernik substytucji jednego dobra przez drugie dobro, przy założeniu wzrostu użyteczności całkowitej.

F

1. Użyteczność całkowita to suma satysfakcji, jaką daje konsumentowi posiadanie lub konsumpcja danego dobra.

P

2. Zgodnie z koncepcją przechodniości preferencji, jeżeli konsument woli bardziej sok pomarańczowy niż jabłkowy oraz sok porzeczkowy bardziej iż pomarańczowy, to znaczy, że woli sok porzeczkowy bardziej niż jabłkowy.

P

3. W przypadku, gdy dwa dobra są doskonale komplementarne, to spadek ceny jednego z nich powoduje wzrost popytu na drugie.

P

4. Spadek dochodów nabywców powoduje spadek popytu na wszystkie dobra konsumpcyjne.

F

6. Użyteczność krańcowa jest najniższa wówczas, gdy użyteczność całkowita osiąga maksimum.

F

7. Wraz ze zwiększeniem ilości konsumowanego dobra maleją przyrosty użyteczności całkowitej.

P

8. Linia ograniczenia budżetowego to krzywa charakteryzująca się stałym poziomem zadowolenia.

F

9. Według prawa Engla, w miarę spadku dochodów zmniejsza się procentowy udziałwydatków na żywność w całości wydatków konsumpcyjnych gospodarstwa domowego.

F

10. Efekty substytucyjny i dochodowy zwykle występują oddzielnie.

F

11. Krzywe obojętności mogą się przecinać i jest ich nieskończenie wiele.

F

12. Konsument wybiera spośród dostępnych koszyków dóbr ten, który daje mu maksymalną użyteczność.

P

13. Optimum konsumenta jest wyznaczone przez punkt styczności linii budżetowej i krzywej obojętności.

P

14. Racjonalne działanie konsumenta oznacza, że z przeznaczonych nakładów konsument będzie chciał osiągnąć maksimum efektów lub pożądany efekt osiągnąć przyminimalnych nakładach.

P

15. Celem konsumenta jest osiągnięcie maksymalnego zadowolenia z konsumpcji dóbr w ramach jego ograniczeń obiektywnych, jakimi są preferencje.

F

16. Do ograniczeń subiektywnych konsumenta przy podejmowaniu decyzji o zakupach dóbr konsumpcyjnych zalicza się dochód własny i ceny rynkowe.

F

17. Zmiany dochodów powodują równoległe przesuniecie linii budżetowej w prawo, gdy dochody spadają, a w lewo, gdy dochody rosną.

F

18. Nachylenie linii budżetowej wskazuje relację ceny jednego towaru w stosunku do drugiego.

P

19. Ujemne nachylenie linii budżetowej oznacza, że konsument dysponując określonym dochodem i chcąc zwiększyć konsumpcję jednego dobra musi ograniczyć konsumpcję drugiego dobra.

P

1. Produkt krańcowy określa zmianę wielkości produktu całkowitego spowodowaną dodatkowym jednostkowym nakładem zmiennego czynnika produkcji.

P

2. Izokwanta to krzywa produkcji przy różnych kombinacjach zużycia n-czynników produkcji.

F, Izokwanta przedstawia wszystkie możliwe kombinacje DWÓCH czynników produkcji (pracy i kapitału), których efektem jest ten sam poziom produkcji)

3. Mapa izokwant jest obrazem przedstawiającym przykład rozmieszczenia izokwant w zależności od przyjętego poziomu wielkości produkcji.

P

4. Izokoszta to krzywa jednakowego kosztu zmiennego.

F, Izokoszta to linia, która pokazuje różne kombinacje dwóch czynników produkcji, które może zakupić producent przy danych cenach

5. Mapa izokoszt to obraz graficzny przedstawiający różne poziomy nakładów kapitałowych, jakie przedsiębiorstwo ma do dyspozycji na zakup czynników produkcji.

P

6. Izokoszta położona najbliżej początku układu współrzędnych jest obrazem dwuczynnikowej funkcji produkcji przyjętym dla wysokich nakładów na produkcję.

F, NISKICH nakładów na produkcję

 1. Całkowite koszty stałe nie zmieniają się wraz ze zmianą rozmiarów wielkości produkcji.

P

2. Koszt przeciętny to koszt jednostkowy, który wskazuje ile jednostek pieniężnych przypada na wytworzenie jednostki produktu.

P

3. Zysk ekonomiczny jest różnicą między utargiem a wszystkimi kosztami ekonomicznymi, a zatem obejmuje także koszt alternatywny.

P

4. Zysk krańcowy to ostateczny zysk uzyskany z produkcji dobra finalnego.

F

5. Koszt krańcowy to suma kosztów całkowitych związanych z wytworzeniem dodatkowej jednostki produktu.

F

6. Przez długookresowy koszt całkowity rozumie się minimalne koszty wytworzenia różnych wielkości produkcji, przy przyjęciu założenia, że przedsiębiorstwo dostosowało wszystkie czynniki produkcji.

P

7. W krótkim okresie wszystkie koszty produkcji są stałe.

F, W krótkim okresie są koszty stałe i zmienne. WDŁUGIM OKRESIE wszystkie koszty są zmienne.

8. Zysk ekonomiczny jest tym samym co zysk bilansowy.

F

9. Koszt krańcowy zrównuje się z kosztem przeciętnym w punkcie, w którym ten ostatni przyjmuje minimalną wartość.

P

10. Gdy koszt przeciętny maleje, koszt krańcowy jest niższy od przeciętnego.

P

11. Przedsiębiorstwo uzyskuje korzyści skali, kiedy wzrost produkcji prowadzi do spadku przeciętnych kosztów produkcji.

P

14. Jeżeli koszt krańcowy spada, przeciętny koszt całkowity rośnie.

F, też spada

15. Okres krótki to taki, w którym wszystkie czynniki wytwórcze są zmienne.

F

16. W długim okresie wszystkie koszty są zmienne, gdyż zmieniają się wszystkie czynniki produkcji.

P