Ziemia we Wszechświecie, dział 2, geografia, klasa 1 liceum

 0    73 flashcards    konopkaiga3
Baskı oynamak kendini kontrol et
 
soru cevap
galaktyka
öğrenmeye başla
ogromne skupiska gwiazd i materii międzygwiazdowej poruszające się wokół wspólnego ośrodka masy.
współczesne poglądy na temat budowy wszechświata
öğrenmeye başla
składa się w 5% z materii emitującej światło i w reszcie z ciemnej materii i ciemnej energii.
powstanie wszechświata
öğrenmeye başla
13,8 mld lat temu, teoria Wielkiego Wybuchu
teoria Wielkiego Wybuchu
öğrenmeye başla
według niej materia i energia były początkowo skocentrowane w jednym punkcie o dużej gęstości, a następnie zaczęły się rozszerzać. Proces ten nadal trwa.
II p.n. e Hipparch
öğrenmeye başla
katalog gwiazd
1609-19, Jan Kepler
öğrenmeye başla
3 prawa ruchu planet wokół słońca,
1929 Edwin Powell Hubble
öğrenmeye başla
rozszerzanie wszechświata,
1976
öğrenmeye başla
lądowniki na Marsie,
radioteleskopy
öğrenmeye başla
umożliwiają obserwację obiektów, które są nie widoczne gołym okiem przez wysyłanie fal radiowych.
stacja kosmiczna
öğrenmeye başla
statek załogowy na orbicie ziemskiej na którym robione są badania
sondy
öğrenmeye başla
bezzałogowe statki kosmiczne, wysyłane w bardziej oddalone regiony
sztuczne satelity
öğrenmeye başla
bezzałogowe statki, które są umieszczane na orbitach ciał niebieskich
lądowniki i łaziki
öğrenmeye başla
sondy lub statki kosmiczne, które umożliwiają badanie powierzchni ciała niebieskiego
misje załogowe
öğrenmeye başla
przeprowadzają eksperymenty, które byłyby niemożliwe na Ziemi
znaczenie badań kosmicznych
öğrenmeye başla
rozwój GPS, lepsze tworzenie map, lepsze prognozy pogody,
gwiazdozbiory nieba pólnocnego
öğrenmeye başla
88 gwiazdozbiorów
Skład Układu Słonecznego
öğrenmeye başla
Słońce, powiązane z nim grawitacyjnie mniejsze ciała niebieskie oraz materia pyłowo-gwiazdowa wypełniająca przestrzeń międzyplanetarną. Zaczął się formować około 4,6 mld lat temu z obłoku materii międzygwiazdowej
Słońce
öğrenmeye başla
99,87% masy Układu Słonecznego. Emituje światło i ciepło dzięki reakcjom termojądrowym w jego wnętrzu
planety (z czego powstały)
öğrenmeye başla
pył kosmiczny i gazy złączone w jedną substancję po 100mld lat
planety (definicje)
öğrenmeye başla
ciała niebieskie, które: krążą wokół Słońca, mają wystarczającą masę, by osiągnąć kulisty kształt, oczyściły sąsiedztwo z innych obiektów
planety grupy ziemskiej
öğrenmeye başla
Merkury, Wenus, Ziemia, Mars. krótszy czas obrotu wokół słońca, dłuższy czas obrotu wokół własnej osi, mało lub 0 księżycy
Planety Olbrzymy
öğrenmeye başla
Jowisz, Saturn, Uran, Neptun. dłuższy czas obrotu wokół słońca, krótszy czas obrotu wokół własnej osi, dużo księżycy
ciała niebieskie tworzące układ słoneczny
öğrenmeye başla
planety, planety karłowate, planetoidy, asteroidy, komety, meteroidy, meteory, meteoryty, księżyce
planety karłowate
öğrenmeye başla
są mniejsze i nie mają oczyszczonych orbit
merkury
öğrenmeye başla
najmniejsza planeta, różnice temperatury między półkulami
Wenus
öğrenmeye başla
najjaśniejsze ciało po słońcu i księżycu, które można zaobserwować gołym okiem. Gęsta atmosfera, ma globalne ocieplenie
Mars
öğrenmeye başla
najchłodniejsza planeta grupy ziemskiej, 2 księżyce. Duże dobowe zmiany temperatury
Jowisz
öğrenmeye başla
największy, 95 księżycy, silne wiatry
Saturn
öğrenmeye başla
drugi pod względem wielkości, najmniejsza gęstość materii, pierścienie utworzone z lodu i skał
Uran
öğrenmeye başla
zielonkawy kolor przez metan, małe wahania temperatur między półkólami
Neptun
öğrenmeye başla
kolor dzięki metanowi, najsilniejsze wiatry
pas główny planetoid
öğrenmeye başla
między planetami grupy ziemskiej i olbrzymami
pas Kuipera
öğrenmeye başla
pas planetoid za Neptunem
planetoidy
öğrenmeye başla
niewielki obiekty o średnicy nie większej niż 1000km
komety
öğrenmeye başla
małe ciała niebieskie krążące wokół słońca. Składają się z lodu, zamrożonych gazów i okruchów skalnych. Składa się z jądra, komy i warkocza
meteroidy
öğrenmeye başla
okruchy skalne mające do 10m średnicy. Kiedy wpadają w atmosferę, stają się meteorami, a jeśli dolecą do powierzchni Ziemi - meteorytami
Księżyce
öğrenmeye başla
satelity naturalne, ciała niebieskie krążące wokół niektórych planet, planet karłowatych lub planetoid
Zaćmienie Słońca
öğrenmeye başla
ziemia, księżyc, słońce
fazy księżyca
öğrenmeye başla
nów, rosnący sierp, pierwsza kwadra, rosnący garb, pełnia, malejący garb, ostatnia kwadra, malejący sierp, nów
doba gwiazdowa
öğrenmeye başla
rzeczywisty czas pełnego obrotu ziemi. Zawsze odbywa się z zachodu na wschód
doba słoneczna
öğrenmeye başla
24h
prędkość kątowa
öğrenmeye başla
w ciągu godziny następuje obrót o 15 stopni, dotyczy wszystkich punktów na ziemi
prędkość liniowa
öğrenmeye başla
zmienna i zależy od szerokości geograficznej. Największa na równiku
Konsekwencje ruchu wokół własnej osi
öğrenmeye başla
występowanie dni i nocy, pozorny ruch słońca i innych ciał niebieskich, siła Coriolisa, spłaszczenie Ziemi przy biegunach, różnice czasu na Ziemi
widnokrąg
öğrenmeye başla
linia pozornego styku terenu widziana przez obserwatora ze sklepieniem niebieskim
siła Coriolisa
öğrenmeye başla
działa na ciała poruszające się w pobliżu jej powierzchni. Powoduje, że kierunek ruchu ciała jest odchylany w prawo na półkuli północnej i w lewo na południowej
pływy
öğrenmeye başla
cykliczne podnoszenie się i opadanie poziomu mórz i oceanów wywołane oddziaływaniem grawitacyjnym Księżyca i Słońca oraz ruchem obrotowym Ziemi.
czas oparty na ruchu Słońca
öğrenmeye başla
czas prawdziwy słoneczny
czas średni słoneczny
öğrenmeye başla
czas wyznaczany przez słońce średnie, czyli fikcyjny obiekt, którego wyobrażony ruch odbywa się ze stałą prędkością wokół płaszczyzny równika.
przesilenie letnie
öğrenmeye başla
21 czerwca
równonoc wiosenna
öğrenmeye başla
20 marca
równonoc jesienna
öğrenmeye başla
22 września
przesilenie zimowe
öğrenmeye başla
21 grudnia
5 stref oświetlenia ziemi
öğrenmeye başla
1 międzyzwrotnikowa, 2 umiarkowane, 2 podbiegunowe
deklinacja słońca w stopniach
öğrenmeye başla
przesilenie letnie 23`26', równonoc 0`, przesilenie zimowe -23`26'
II w n. e Klaudiusz Ptolemeusz
öğrenmeye başla
geocentryczność
1543 Kopernik
öğrenmeye başla
heliocentryczność
początek XVII w Galileusz
öğrenmeye başla
plamy na słońcu, pierścienie Saturna, księżyce Jowisza,
1687 Isaac Newton
öğrenmeye başla
teoria grawitacji
XVII w. Jan Heweliusz
öğrenmeye başla
mapy Księżyca, atlas nieba,
1905,1916 Einstein
öğrenmeye başla
szczególna i ogólna teoria względności
1957
öğrenmeye başla
pierwszy satelita
1961 Juri Garagin
öğrenmeye başla
1 człowiek w kosmosie
1969 Neil Armstrong,
öğrenmeye başla
1 człowiek na księżycu
1992
öğrenmeye başla
Aleksander Wolszczan, odkrycie 1 planety poza układem słonecznym
2014
öğrenmeye başla
1 lądownik na jądrze komety.
wzory na przesilenie letnie, sposób 1
öğrenmeye başla
rak: h = 90 - x +23'36 równik: h = 90 + x - 23'26 południowa: h = 90 - x - 23'26
wzory na przesilenie zimowe sposób 1
öğrenmeye başla
północna: h = 90 - x - 23'26 równik-koziorożec: h = 90 + x - 23'26 podbiegunowe h = 90 - x + 23'26
wzory na równonoc (wszystkie sposoby)
öğrenmeye başla
1) h = 90 - x 2) N = + i S = - h = + x 3) h = 90 - x
wzory na przesilenie letnie sposób 2
öğrenmeye başla
N = + i S = - hgn = 90 + x - 23'26 2) hgs - x + 23'26 - 90
wzór na przesilenie zimowe sposób 2
öğrenmeye başla
N = + i S = - 1) hgn = 90 + x + 23'26 2) hgs = 90 - x - 23'26
wzór na przesilenie letnie sposób 3
öğrenmeye başla
h = 90 - a gdzie a = x - 23'26
wzór na przesilenie zimowe sposób 3
öğrenmeye başla
h = 90 - a gdzie a = x + 23'26

Yorum yapmak için giriş yapmalısınız.