soru  |
cevap |
Najmneijsze i największe kom. organizmu öğrenmeye başla
|
|
najmniejsze - kom. ziarniste móżdżku, największe - kom. mięśni szkieletowych i jajowe
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
1) wytycza granice komórki 2) uczestniczy w przenoszeniu sygnałów ze środ. zewnętrzenego do wnętrza, 3) umożliwia łączenie się kom. ze sobą i z macierzą pozakomórkową, 4) kieruje transportem z i do komórki, 5) odgrywa rolę w różnicowaniu się komórek oraz tworzeniu narządów i tkanek
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
asymetryczność, dynamiczność, elastyczność, selektywność
|
|
|
Asymetrycznośc błony komórkowej öğrenmeye başla
|
|
lipidy, biała i węglowodany są umieszczone nierównomiernie w błoni i po obu jej stronach
|
|
|
Dynamiczność błony komórkowej öğrenmeye başla
|
|
składniki błony ulegają ciągłej wymianie oraz niesustannie zmieniają swoje położenie
|
|
|
Jakie ruchy wykonują białak w błonie öğrenmeye başla
|
|
wymieniają się miejscami w płaszczyźnie błony oraz między jej warstwami oraz ruchy obrotowe
|
|
|
Jakie ruchy wykonują lipidy w błonie öğrenmeye başla
|
|
ruchy boczne, ruchy obrotowe, przejście poprzeczne
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
umiejętność dopasowania się do kształtu komórki i do otoczenia, zdolność do wykonywania endo i egzocytozy
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
kontrola wybiórczego przemieszczania się substancji przez błonę
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
ściśle związane z błoną; transbłonowe kontaktują się ze środowiskiem wewnętrznym i zewnętrznym komórki
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
nietrwale związane z powierzchnią błony za pośrednictwem wiązań jonowych lub białek integralnych np. fibronektyna i spektryna
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
wzmacnia wewnętrzną powierzchnię błony
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
wzmacnia powierzchnię zewnętrzną błony
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
wzmacniają błonę komórkową, uczestniczą w tworzeniu połączeń międzykomórkowych oraz łączeniu elementów cytoszkieletu z błoną komórkową oraz macierzą pozakomórkową; pełnią funkcje receptorowe (reakcja na bodźce), uczestniczą w transporcie między kom. a środowiskiem
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
nadają błonie płynność i elastyczność, mają charakter amfipatyczny, warstwy ściśle do siebie przylegają, mają postać cieczy oleistej
|
|
|
Czynniki wpływające na płynność błony öğrenmeye başla
|
|
ilość podwójnych wiązań, długość łańcuchów, liczba cząsteczek cholesterolu im łańcuchy dłuższe, bardziej nasycone i bogatsze w cholesterol, tym mniej płynna jest błona
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
stanowią barierę dla cząstek hydrofilnych, przepuszczają małe cząstki np. CO2, O2, C2H5OH
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
fosfolipidy, glikolipidy, cholesterol
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
Fosfoglicerydy, fosfatydyloseryna, fosfatydyloetanolamina, fosfatydylocholina, fosfatydyloinozytol
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
powierzchniowe, połączone trwale
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
steryd, częstki krótkie, spłaszczone i sztywne, usztywnia błonę i zmniejsza jej przepuszczalność
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
wiążą się z lipidami WYŁĄCZNIE na zewnątrz błony, wzmacniają ją od zewnątrz, odgrywają rolę w komunikacji międzykomórowej, WARUNKUJĄ IMMUNOGENNOŚĆ
|
|
|
Zawartość skąłdników błony öğrenmeye başla
|
|
białka - około połowa masy, lipidy - blisko połowa masy; węglowodany - ok. 5%
|
|
|
Cytozol - % objętości komórki öğrenmeye başla
|
|
|
|
|
Struktury obecne w cytozolu öğrenmeye başla
|
|
organella, rybosomy, kompleksy enzymatyczne, wtręty komórkowe, elementy cytoszkieletu
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
20% masy, głóównie enzymatyczne
|
|
|
Rekacje zachodzące w cytozolu öğrenmeye başla
|
|
glikoliza, glikoneogeneza, synteza kw. tłuszczowych, aminokwasów, sacharydów i nukleotydów
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
1) utrzymywanie sztywnośći i kształtu komórki, 2) przeciwdziałanie trwałym odkształceniom, 3) stabilizacja połączeń międzykomórkowych, 4) oddziaływanie na zmianę położenia komórek i ich migrację 5) transport wewnątrzkomórkowy, 6) ruchy cytoplazmy, 7) rozmieszczenie organelli i podział chromosomów, 8) endo i egzocytoza
|
|
|
Rodzaje włókien cytoszkieletu öğrenmeye başla
|
|
mikrotubule, filamenty pośrednie, mikrofilamenty
|
|
|
Wymiary i wygląd mikrotubul öğrenmeye başla
|
|
25nm średnicy; długie, proste, puste w środku cylindry tworzące wiązki; jeden koniec przy centrum organizacji mikrotubul
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
Białko tubulina (dimer) - podjednostki alfa i beta
|
|
|
Centrum organizacji mikrotubul öğrenmeye başla
|
|
centrosom i ciałka podstawne wici i rzęsek
|
|
|
Za co odpowiadają białka na zewnątrz mikrotubul öğrenmeye başla
|
|
za kondensację dimerów, depoilimeryzację i łączenie się z innymi strukturami tzw. MAP
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
białka towarzyszące mikrotubulom - kinezyna, dyneina, MAP-dynamina
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
białka MAP, uczestniczą w przemieszczaniu organelli względem mikrotubul
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
łączy mikrotubule w pęczek i przesuwa je względem siebie
|
|
|
Co dzieje się na końcach + i - mikrotubuli öğrenmeye başla
|
|
(+) dimery kondensują ze sobą; (-) depolimeryzacja mikrotubul na dimery
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
najtrudniej łączą się jednostki tubuliny na początku formowania mikrotubul; dołączanie tubuliny do istniejących mikrotubul jest łatwiejsze
|
|
|
Substancje zaburzające polimeryzację öğrenmeye başla
|
|
kolchicyna, winblastyna, winkrystyna
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
Budują wrzeciono kariokinetyczne, centriole; uczestniczą w transporcie i przemieszczaniu organelli oraz poruszaniu się komórek
|
|
|
Filamenty pośrednie - lokalizacja öğrenmeye başla
|
|
najliczniejsze w nabłonkach jednowarstwowych płaskich (naskórek, jama ustna, przełyk, pochwa, przednia powierzchnia rogówki)
|
|
|
Opis filamentów pośrednich öğrenmeye başla
|
|
najwytrzymalsze elementy cytoszkieletu; przyczepiają się do desmosomów, stamtąd tworzą sieć w całej cytoplazmie; współtworzą blaszkę jądrową; postać spiralnie skręconych sznurów
|
|
|
Organizacja filamentów pośrednich öğrenmeye başla
|
|
monomer -> dimer -> tetramer -> protofilament -> protofibryla -> filament właściwy
|
|
|
Typy filamentów pośrednich öğrenmeye başla
|
|
cytokeratynowe, wimwntynowe, gliofilamenty, neurofilamenty, laminy jądrowe
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
w kom. nabłonkowych; typy I (keratyna kwaśna) i II (keratyna zasadwa i obojętna)
|
|
|
Filamenty wimentynowe - występowanie; masa homodimerów öğrenmeye başla
|
|
1. fibroblasty, 2. sródbłonek, 3. komórki mięsniowe gładkie; 54kDa białko desmina, łączy ze sobą miofibryle; om. mięśniowe; peryferyna w PUN
|
|
|
Występowanie gliofilamentów öğrenmeye başla
|
|
wimentyna i GFAP (kwaśne glejowe bialko fibrylarne)
|
|
|
neurofilamenty - występowanie typy białek w neurofilamentach öğrenmeye başla
|
|
perikarion i wypustki komórek OUN 1) neurokeratyny L (niska masa cz.); 2) Neurokeratyny M (średnia m.cz.); 3) neurokeratyny H (duża m.cz.)
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
tworzą blaszkę jądrową po wewnętrznej stronie kariolemmy, wiążą chromatynę z kariolemmą, stabilizują pory; wszystkie kom. jądrowe
|
|
|
Średnica i występowanie mikrofilamentów öğrenmeye başla
|
|
6nm; cały obszar cytoplazmy, najwięcej pod błoną kom. tzw. kora aktynowa przeciwdziała odkształceniom
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
Izoforma alfa - mięśnie szkieletowe (ok 20% masy komórki); Izoformy beta i gamma - pozostałe komórki (ok. 5% masy całkowitej białek)
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
białko globularne - G-aktyna -polimeryzacja-> F-aktyna -2x-> mikrotubule szybciej rosnący koniec (+) i wolnorosnący koniec (-)
|
|
|
Kiedy koniec agregacji włókien kiedy demontaż włókien aktynowych öğrenmeye başla
|
|
po napotkaniu białka blokującego wysokie stężenie Ca2+ oraz białka gensoliny
|
|
|
Funkcje filamentów aktynowych öğrenmeye başla
|
|
1) mechaniczna podpora błony komórkowej, 2) uczestnictwo w ruchu i migracji komórek, 3) rola w endo i egzocytozie oraz wędrówce pęcherzyków egzocytarnych 4) umożliwiają rozdział komórki na dwie potomne, 5) udział w tworzeniu połączeń komórkowych
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
peptydowe toksyny muchomora sromotnikowego, wiążą filamenty aktynowe, dorpowadzając do utratu funkcji i kształtu hepatocytów
|
|
|
Czynniki wpływające na polimeryzację wł. aktynowych Białka wpływające na polimeryzację öğrenmeye başla
|
|
1) receptory błonowe, 2) obecność białek, 3) ATP, 4) jony K+ i Mg2+ 1. alfa-aktynina, 2. spektryna, 3. profilina, 4. fimbryna, 5. fascyna, 6. filamina, 7. tymozyna
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
elementy uczestniczące w podziale komórki, każda komórka ma dwie centriole W okresie międzypodziałowym w sąsiedztwie błony jądrowej, w trakcie podziału na biegunach komórki
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
wale o wymiarach 150nm średnicy i 500nm długości 9 tripletów krótkich mikrotubul ułożonych koncentrycznie, połączonych białkami fibrylarnymi
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
uczestniczą w tworzeniu wrzeciona kariokinetycznego oraz ciałek podstawnych w mogawkach
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
dwuwarstwowa, każda warstwa o grubości 5-8nm; nukleopory o niestałym położeniu Pylega do wewnętrznej warstwy błony, stabilizuje nukleoporyny, utrzymuje kształt jądra i organizuje chromatynę
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
cylinder zbudowany ze 100-200 białek, zamknięty przeponą, przepuszcza cząstki o masie do 40kDa wypełnia jądro, zawiera chromatynę, jąderko, ciałka jądrowe i macierz jądrową
|
|
|
Gdzie występują dwa jądra w komórce? öğrenmeye başla
|
|
1. komórki szpiku kostnego, 2. komórki kosmówki, 3. hepatocyty wątroby, 4. mięśnie sercowe i szkieletowy
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
interfazowa postać chromosomów, zbudowana z DNA, białek histonowych(zasadowe) i niehistonowych (kwaśne/zasadowe) synteza i modyfikacja kwasów, funkcja strukturalna, wpływ na ekspresję genów
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
nieobłoniona kolista struktura zlokalizowana w jądrze komórkowy, zaliczane do najmneijszych organelli, scalane siłami van der Waalsa i wiąz. wodorowymi wytwarzanie składników rybosomów; uwidaczniają się w interfazie, znikają lub pojawiają się w zależności od metabolizmu,
|
|
|
Gdzie jest nawięcej jąderek öğrenmeye başla
|
|
w kom. przeprowadzających procesy metabliczne (do 25% jądra), w katabolicznych - mało lub brak
|
|
|
jakie struktury znajdują się w jąderku? öğrenmeye başla
|
|
1. chromatyna jąderkowa, 2. ziarna nukleoprotein - białko B23, 3. wókienka, 4. białka, a) białko B23, b) nukleolina, c) fibrylaryna, 6. polimeraza RNA I
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
odtwarza jąderko po podziale, kodony tRNA i rRNA, podczas podziałów włącza się do chromosomów 13,14,15,21,22
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
prekursory rybosomow, zbudowane z nukleoprotein, zlokalizowane obwodowo, składnikiem jest białko B23 RNA i białka, rozpadają się na ziarna
|
|
|
Jaka jest funkcja biaka B23? öğrenmeye başla
|
|
transport podjednostek rybosomów do cytoplazmy
|
|
|
Jaka jest funkcja nukleoliny? öğrenmeye başla
|
|
rozpraszanie składników jąderka w interfazie oraz regulacja transkrypcji
|
|
|
Jaka jest funkcja fibrylaryny? öğrenmeye başla
|
|
uczestniczy w obróbce pre-mRNA, rozpoczyna wycinanie intronów
|
|
|
Szorstka siateczka śródplazmatyczna öğrenmeye başla
|
|
cysterny lub kanaliki o grubości 5-6nm i związane z nią rybosomy, połączona z zewnętrzną powierzchnią kariolemmy
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
wytwarza białka na eksport (przeciwciała, enzymy, hormony), magazynowane są w kanalikach siateczki -> do a. Golgiego -> modyfikacja i wydzielenie
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
katalizowanie syntezy białek
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
na terenie cytoplazmy jako wolne; związane z RER; w macierzy mitochondrialnej podjednostki w jądrze, skąd przez nukleopory przedostają się na teren cytoplazmy, gdzie łączą się w obecności Mg2+ i mRNA
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
Większa - 60S i mniejsza - 40S (cały rybosom - 80S) określa szybkość opadania cząstek w trakcie ultrawirowania, zależna od masy i kształtu cząstek
|
|
|
Budowa dużej podjednostki rybosomu Budowa małej podjednostki rybosomu; budowa rybosomu mitochondrialnego - dużej i małej podjednostki öğrenmeye başla
|
|
wielocząsteczkowy rRNA - 20S/5000 nukleotydów; rRNA - 5,8S/160 nukl; małocząsteczkowy rRNA - 5S/120 nukl. + 50 białek RNA 18S/2000 nukleotydów + 33 białek; mitochondrialny 50S/30S
|
|
|
Zadanie większej podjednostki rybosomu Zadanie mniejszej podjednostki rybosomu öğrenmeye başla
|
|
wytwarzanie wiązania peptydowego za pomocą syntetazy peptydylowej - wydłuża łańcuch polipeptydowy; łączenie rybosomu z RER dopasowanie antykodonu tRNA do kodonu mRNA zgodnie z zasadą komplementarności
|
|
|
Tworzenie białek przez rybosomy öğrenmeye başla
|
|
Rybosomy RER - białka na eksport, enzymy lizosomalne i białka błonowe organelli, rybosomy wolne - na użytek własny komórki
|
|
|
Sieteczka gładka - wygląd öğrenmeye başla
|
|
system błon w postaci anastomozujących ze sobą kanalików, połączone z błonami siateczki gładkiej i szorstkiej, powstaje w wyniku utraty rybosomów przez RER komórki kory nadnerczy, wątroby, śródmiąższowe jądra, ciałka żółtego i pęcherzyka Graafa oraz kom. mięśniowe - wiązanie jonów Ca2+
|
|
|
Reakcje zachodzące w siateczce gładkiej öğrenmeye başla
|
|
glikogenoliza, synteza i magazynowanie tłuszczów obojętnych i trójglicerydów, synteza fosfolipidów błon kom., sterydów , magazynowanie jonów wapnia i magnezu (kalsekwestryna), detoksykacja
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
poprzez stworzenie rozpuszczalnych soli z grupami siarczanowymi lub glukuronowymi LUB za pośrednictwem cytochromu P450 w błonie SER
|
|
|
Czym są pęcherzyki i wakuole? öğrenmeye başla
|
|
skondensowane diktiosomy w pobliżu jądra komórkowego, dzielące się na cysterny bliższe/cis (biegun formowania), pośrednie i dalsze/trans (biegun dojrzewania) + pęcherzyki + wakuole pęcherzyki - prekursory lizosomów; wakuole - przekształcają się w pęcherzyki wydzielnicze
|
|
|
Co dzieje się na terenie cystern bliższych? öğrenmeye başla
|
|
sortowanie białek na te, które wrócą do RER oraz te, które przemieszczą się ku cysternom trans a. Golgiego
|
|
|
Co wskazuje na powiązanie diktiosomów aparatu Golgiego z ER gładką? öğrenmeye başla
|
|
Obecnoś na obszarze diktiosomów proksymalnych glukozo-6-fostatazy
|
|
|
Co dzieje się na terenie cystern proksymalnych i pośrednich? öğrenmeye başla
|
|
modyfikacja białek i lipidów (przyłączanie grup funkcyjnych np. cukrowych, fosforanowych, siarkowych - GLIKOZYLACJA)
|
|
|
Co dzieje się na biegunie trans a. Golgiego? Jakie enzymy charakterystyczne dla błony komórkowej występują w cyternach trans zwanych biegunem dojrzewania? öğrenmeye başla
|
|
związki zmodyfikowane kierowane są do lizosomów lub pęcherzyków egzocytarnych i wydalone poza komórkę
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
powstają z pęcherzyków trans a. Golgiego, kuliste, otoczone błoną lipidowo-białkową komórki intensywnie fagocytujące: neutrofile, monocyty, makrofagi pęcherzyków płucnych, histiocyty tkanki łącznej, komórki mikrogleju OUN
|
|
|
?Jakie hydrolazy występują w lizosomach? Jakie enzymy sa markerem lizosomów? öğrenmeye başla
|
|
peptydazy, lipazy, nukleazy, glikozydazy, fosfatazy itd fosfataza kwaśna oraz beta-glukuronidaza
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
zawierają materiał enzymatyczny z RER i aparatu Golgiego; nie weszły jeszcze w kontakt z materiałem do strawienia
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
powstają z lizosomów pierwotnych połączonych z pęcherzykami z materiałem do strawienia Heterofagosomy - w pęcherzykach jest materiał pobrany z zewnątrz komórki; autofagosomy - trawią material pochodzący z wnętrza komórki
|
|
|
Kiedy i gdzie działają lizosomy? öğrenmeye başla
|
|
cytoplazma, czasami poza komórką np. w osteoklastach przy przebudowie kości trawienie zbędnych składników komórki i cząstek z zewnątrz, unieszkodliwianie bakterii i wirusów, udział w przebudowie organizmu
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
endocytoza cząstek o średnicy większej niż 250nm z przestrzenie pozakomórkowej; podstawowa forma pobierania pokarmów u jednokomórowych, u wielokomórkowych - w kom. fagocytarnych usuwanie cząstek pyłu przez makrofagi płucne, eliminacja bakterii i wirusów, kompleksów antygen-przeciwciało oraz uszkodzonych i martwych komórek i ich fragmentów (bezużyteczne erytrocyty, ciałka apoptotyczne)
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
endocytoza, zachodzi szybko, pochłanianie płynnych skłądników i makrocząsteczek z przestrzeni pozakomórkowej forma pinocytozy; pobranie cząstek z powierzchni komórki, transport przez cytoplazmę i wydzielenie z drugiej strony; w kom. M nabłonka jelit oraz śródbłonku naczyń
|
|
|
Proteasomy - budowa, występowanie öğrenmeye başla
|
|
cylindryczne struktury zbudowane z 30 podjednostek bialkowych, długość opk. 45nm.; występują w jądrze i w cytoplazmie, łaczą się z cytoszkieletem kompleksy enzymatyczne - proteazy, wspomagają więc czynność lizosomów (degradacja białek uszkodzonych, zbędnych, szkodliwych)
|
|
|
Do czego służy ubikwitynozależna degradacja białek? öğrenmeye başla
|
|
proteina znakująca uszkodzone białko, aby proteasom mógł je rozpoznać i zniszczyć do usuwania białek regulatorowych i niektórych antygenów - te są rozkładane i mogą być prezentowane limfocytom T
|
|
|
Wymiary i kształt mitochondriów öğrenmeye başla
|
|
Elipsoidalny kształt, 1-2μm długości, 0,1-0,5μm szerokości, dwubłoniaste (zewnętrzna ma mniej białek, więcej lipidów) własne DNA (mniej niż 1% DNA komórki) oraz rybosomy
|
|
|
Komórki z licznymi mitochondriami öğrenmeye başla
|
|
średnio ok. 20% obojętości komórki, zależy od rodzaju komórki hepatocyty, kom. mięśniowe, kanaliki nerkowe, nadnercza
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
oddzielone przestrzenią perimitochondrialną o szerokości ok. 10nm, przenikają przez nie peptydy sygnałowe; w niektórych miejscach łączą się ze sobą ułtwia transport metabolitów do matrix, gormadzone są tam ATP, jony H+; MARKERY - kinaza adenylowa, difosfokinaza nukleozydowa
|
|
|
Błona zewnętrzna - budowa Enzymy markerowe zewnętrznej błony mitochondrialnej öğrenmeye başla
|
|
mniej białek, więcej lipidow; białka integralne - poryny tworzą kanałay przepuszczające c ząstki do 10kDa (nukleotydy adenilowe, jony, substraty oddechowe), receptory dla enzymów z cytoplazmy syntetaza acetylo-Coa, oksydaza monoaminowa, oksydoreduktaza NADH
|
|
|
Błona wewnętrzna - budowa od czego zależy kształt grzebieni öğrenmeye başla
|
|
wpukla się grzebieniami do matrix, liczba grzebieni zależna od metabolizmu komórki; obecne grzybki mitochondrialne (syntetaza ATP), w błonie enzymy i koenzymy oddychania tlenowego od typu komórek; w większości prostopadłe do błony, w hepatocytach podłużne, w syntezujących sterydy tubularne, w astrocytach - trójkątne
|
|
|
Enzymy i koenzymy końcowej fazy oddychania tlenowego Przenikalność jonów przez błony öğrenmeye başla
|
|
cytochromy b, c, c1, oksydaza cytochromowa, koenzym Q, dehydrogenza kwasu bursztynowego, białka transportujące przez błony, KARDIOLIPINA kardiolipina zabezpiecza przed wnikaniem kationów jednowartościowych; przepuszczalna dla jonów wapnia
|
|
|
Maciery mitochondrialna - zawartość öğrenmeye başla
|
|
wolne rybosomy, kulista cząsteczka DNA (17tys. par nukleotydów), granule silnie wysycone elektronowo (kumulują magnez, wapń i inne jony i enzymy) inny kodon stop, replikacja niezależna od DNA komórki,
|
|
|
Rekazje zachodzące w macierzy öğrenmeye başla
|
|
przemiany kwasu pirogronowego, kwasów tłuszczowych, cykl Krebsa (powstają zredukowane NADH) wytwarzanie i magazynowanie ATP, produkcja wolnych rodników, uczestnictwo w procesie apaptozy (uwalnianie cytochromu c aktywującego kaspazy odpowiedzialne za rozkład białek cytoplazmatycznych)
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
mikrociałka, kuliste o średnicy 0,15-0,5μm, pojedyncza błona wywodząca się z SER; liczne w komórkach lokalizujacych lipidy katalaza, oksydaza D-aminokwasów, oksydaza moczanowa, peroksydaza; uczestniczą w detoksykacji metabolitów i ksenobiotyków
|
|
|
Beta-oksydacja kwasów tluszczowych öğrenmeye başla
|
|
kluczowy enzym odpowiedzialny za rozkład H2O2, wykorzystuje go do utleniania akoholu, formaldehydu, kwasu mrówkowego, fenolu i innych utlenienie długołańcuchowych, nasyconych KT z utworzeniem acetylo-CoA, który jest włączany potem do cyklu Krebsa
|
|
|
|
öğrenmeye başla
|
|
nagromadzenie substancji zapasowych lub metabolitów w orębie cytoplazmy, w postaci kropli lub drobnych ziaren glikogen, lipidy, barwniki i twory krystaliczne
|
|
|
Barwniki, twory krystaliczne öğrenmeye başla
|
|
Glikogen - wielocukier w postaci ziaren; lipidy - materiał zapasowy, nieobłonione wakuole Barwniki - melanina, lipofuscyna, wit. A; twory krystaliczne - zbudowane z wł. białkowych, nieznana funkcja, wyst. w kom. podporowych i śródmiąższowych jądra
|
|
|
